Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

bić po twarzy

См. также в других словарях:

  • bić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic. biję, bije, bity {{/stl 8}}– pobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} w rywalizacji: okazywać swoją wyższość, przewyższać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas testów kwalifikacyjnych bił wszystkich… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

  • policzkować — ndk IV, policzkowaćkuję, policzkowaćkujesz, policzkowaćkuj, policzkowaćował, policzkowaćowany «bić po twarzy; wymierzać policzki» …   Słownik języka polskiego

  • chlastać — ndk I, chlastaćam, chlastaćasz, chlastaćają, chlastaćaj, chlastaćał, chlastaćany a. IX, chlaszczę, chlaszczesz, chlaszcz chlasnąć dk Va, chlastaćnę, chlaśniesz, chlaśnij, chlastaćnął, chlastaćnęła, chlastaćnęli, chlaśnięty, chlastaćnąwszy 1.… …   Słownik języka polskiego

  • lać — ndk Xb, leję, lejesz, lej, lał, lali a. leli, lany 1. «powodować płynięcie, cieknięcie płynu; sączyć, toczyć płyn; napełniać płynem, wlewać, nalewać» Lać wodę, mleko do dzbanka, wino do kieliszków. ∆ Lane kluski «kluski z rzadkiego ciasta wolno… …   Słownik języka polskiego

  • czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

  • serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

  • ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

  • przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… …   Słownik języka polskiego

  • siec — ndk XI, siekę, sieczesz, siecz, siekł, sieczony 1. «uderzać mocno czymś ostrym (zwłaszcza białą bronią); ciąć na drobne kawałki nożem, tasakiem; rąbać» Siec szablą. 2. «bić, zostawiając na ciele czerwone pręgi, przecinając skórę; chłostać,… …   Słownik języka polskiego

  • siepać — ndk IX, siepaćpię, siepaćpiesz, siep, siepaćał, siepaćany siepnąć dk Va, siepaćnę, siepaćniesz, siepaćnij, siepaćnął, siepaćnęła, siepaćnęli, siepaćnięty, siepaćnąwszy 1. pot. rzad. «ciągnąć coś gwałtownie, szarpać, targać» Siepać konia lejcami.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»